مانی نوری
نوری، مانی (زاده‌ی ۱۰ آبان ۱۳۶۸، تهران)
مانی نوری، بازیگر، نویسنده و کارگردان کشورمان، فارغ‌التحصیل رشته‌ی هنر، ادبیات و فلسفه از کانادا است.
او فعالیت هنری‌اش را از سن شش سالگی و با بازی در مجموعه‌ی «قصه‌های تابه‌تا» (۱۳۷۴-۱۳۷۳)، ساخته‌ی مرضیه برومند آغاز کرد و با این مجموعه‌ی محبوب و دوست‌داشتنی به چهره‌ای شناخته شده مبدل شد. وی پس از آن، کارش را با ایفای نقش در مجموعه‌های متعدد دیگری ادامه داد.
مانی نوری در سال ۱۳۷۹ بازی در تئاتر را با داوود رشیدی و در نمایش «ریچارد ۳» آغاز کرد و در سال ۱۳۸۰ با ایفای نقش در فیلم «مربای شیرین» قدم به عرصه‌ی سینما گذاشت.
او به عنوان صداپیشه در فیلم «شهر موش‌ها ۲» (۱۳۹۳) و به عنوان بازیگر در فیلم‌هایی نظیر «فرار از حیات» (۱۳۷۳)، «مربای شیرین» (۱۳۸۰)، «عزیزم من کوک نیستم» (۱۳۸۱) و «هزار سال گذشت» (۱۳۸۶)؛ و مجموعه‌هایی چون «جنگ ۷۷» (۱۳۷۷)، «خانه‌ی ما» (۱۳۸۰-۱۳۷۹)، «جزیره‌ی جادو» (۱۳۸۳)، «نجیب» (۱۳۸۶)، «یالان» (۱۳۹۱)، «حراج نفرین» (۱۳۹۲) و «آخرین بازی» (۱۳۹۳) به نقش‌آفرینی پرداخته است.
این هنرمند، کارگردانی فیلم‌های مستند و کوتاه متعددی را در کارنامه‌ی هنری‌اش داشته و در این زمینه افتخاراتی را نیز کسب کرده است. وی همچنین در زمینه هنر مدرن کارهای متعددی را ارائه داده است.
از جمله دستاوردهای این هنرمند، می‌توان به دریافت جایزه‌ی بهترین بازیگر نونهال از جشن نور برای «قصه‌های تابه‌تا» در سال ۱۳۷۵ و برای «خانه‌ی ما» در سال ۱۳۸۰، جایزه‌ی بهترین بازیگر از جشنواره‌ی فیلم اصفهان برای «مربای شیرین» در سال ۱۳۸۱، جایزه‌ی بهترین بازیگر تئاتر برای نمایش «خیابانی‌ها» از جشنواره‌ی لبخند ژاپن در سال ۱۳۸۷، جایزه‌ی ویژه‌ی منتقدین جوان برای نویسندگی و کارگردانی فیلم مستند «اشکهای سیاه» در سال ۱۳۸۸، جایزه‌ی فیلم برتر زنتا برای نویسندگی و کارگردانی فیلم داستانی بلند «جایی بدون آسمان» در سال ۱۳۹۱، و جایزه‌ی نگاه طلایی از جشنواره‌ی فیلم مرجان دوبی برای نویسندگی و کارگردانی فیلم شبه مستند «من مدرن هستم» در سال ۱۳۹۲ اشاره کرد.
